Aşkın anayasası madde bir: Ayrılık!
Aşkta kavuşmak olmaz. Aşk dediğiniz şey kavuşmayı katiyen kabul etmez.
Aşığın içi titrer, ağlar sızlar kavuşmak için.
Ama o, kavuşmanın yakınından dahi geçecek olsa, kavuşsa, kavuştuğunda yanacağını bildiğinden, kavuşulmasa derdindedir.
Ağlaması şart! Fakat ağlamanın da bir şartı var:
Ağlayacaksan, gözlerinden akan yaş bildiğimiz yaş olursa , saymam, kabul etmem. Kan ağlaması icap eder aşığın.
Ve demelidir ki aşık; Dünyanın tacının, tahtının saltanatının tamamını bana verseler ey sevgili, senin köyünün çevresini terk edip de, o tacı başıma alıp, bahtiyarlık taslamam.
Eğer aşkın kanunu yazılacaksa yeniden, zamanında yazmışlar işte! Yeniden yazmaya ne hacet?
Amma mesele şu:

Aşk nedir?
Ve hangi aşk?